Znalezionych wyników: 42

Nie wiele się widzi na tym formu pozytywnych wiadomości. Dlatego postanowiłam odwiedzić nasz post i napisać co u mamy.

Na szczęście ostatnie wyniki histo były ok. Zmiana okazała się bakteryjna. Chyba nigdy nie cieszyłam się tak z głupiej bakterii.

Od tego czasu, nie było u mamy żandych nawrotów, ani potrzeby do badań hist-pat od czasu do czasu uda się wyprosić USG na wizycie kontrolnej (raz na rok) i póki co wyniki wracają OK.

Mama czuje się w miarę dobrze - ma poważne problemy z cukrzycą, ale jest to pikuś w porównaniu z tym co przeszła. Pęcherz i przewód pokazmowy są bardzo wrażliwe na infekcje. Wszystko to skutki naświetlania - znów, w porównaniu do tego co mogłoby być, pikuś!

Mam nadzieje, że tylko o takich pikusiach, będziemy mówić. Nie mogę się doczekać magicznej dat 26.05.2017 kiedy to będzie najpiękniejszy dzień matki - 5 lat bez nawrotów.

Chcę tym postem dać innym nadzieję, że nie zawsze jest źle. Trzymam za wszystkich walczących kciuki.

Bardzo mi przykro Bociek. :cry:

Dziękuję Richelieu za szybką odpowiedź. Mimo, że niestety potwierdziła moje obawy.

Dziś mama rano była próbowała się zapisać na pobranie wycinka. Zapisali ją na 22.07 - na za miesiąc!!!

Czy takich rzeczy nie można priorytetować? Czy to normalny okres oczekiwania czy macie może informację, gdzie zrobili by to szybciej? Przecież później będziemy jeszcze miesiąc czekać na wyniki - to strata 2 m-cy!

No to zapowiada się chyba walki ciąg dalszy :(

Po wizycie u Pani onkolog mama została wysłana na pobranie wycinka niepokojąco wyglądającego z podstawy szyjki (chyba tak to ujęła).

Mama zgłosiła się do niej ponieważ wystąpiły bardzo podobne objawy do tych z przed operacji. Mamie okropnie puchną nogi. Do tego stopnia, że nie może znaleźć żadnych butów poza klapkami. Te objawy ustały po usunięciu guza rok temu. Teraz są znowu... dodatkowo ta zmiana.

Wiem, że dopiero histopatolog będzie w stanie powiedzieć co jest, niestety mam bardzo złe przeczucia...

Mama została wysłana na tomografię, badanie markera, no i biopsję. Jak tylko będę miała, napiszę o wynikach.

Na tę chwilę bardzo proszę o odpowiedź specjalisty na jedno pytanie.
Gdyby okazało się, że jest to wznowa nowotworu, jakie są dalsze opcje leczenia dla mamy? Czy można jeszcze raz operować skoro miała już jedną operację (teraz po niej jest przepuklina wielkości piłki do koszykówki) i radioterapię na miednicę?

Ja wiem, że G3 nie rokuje dobrze, ale ciągle chcę mieć nadzieję, że mama z tego jakoś wyjdzie.

Bardzo się cieszę! :mrgreen:

Hej Kasia.

Trzymam za Ciebie kciuki. Prawie dokładnie rok temu dowiedziałyśmy się, że moja mama także ma RSM. Przechodziła też hesterektomię radykalną, później chemię i naświetlania.

Chciałam zatem Ci napisać jakie były przede wszystkim skutki uboczne jakie mama odczuwała podczas radio. Oczywiście jak ze wszystkimi skutkami ubocznymi bywa różnie, ale z tego co się orientowałam, mama była "klasycznym przykładem" skutków ubocznych radio okolic miednicy.

Zacznę może od diety - ważne aby nie obciążać przewodu pokarmowego. Układ pokarmowy jest także naświetlany podczas naświetlania miednicy, tak więc trzeba z nim ostrożnie. Unikaj surowizny i nabiału. Dla mamy bardzo łagodzące były herbatki z owsa.

U nas najwcześniej wystąpiły biegunki. Niestety bardzo obfite, częste i bardzo nieregularne. Pierwsza wystąpiła już po 4 naświetlaniu - co podobno jest dość wcześnie. Zaopatrz się także w laremidy, stoperany i inne podobne. Niestety utrzymują się one przez cały okres leczenia.

Drugim, najbardziej w sumie uciążliwym skutkiem ubocznym było zmęczenie. Nie polecam planować nic co nie jest niezbędne na czas leczenia. Pod koniec leczenia przejście dwoch partii schodów dla mamy było wyczynem - przypuszczam, że u Ciebie będzie lepiej gdyż jesteś jednak dużo młodsza niż moja mama. Ale przygotować się zawsze można. Nie doszło nigdy do momentu kiedy nie mogła czegoś zrobić, ale musiała robić godzinne przerwy po czynnościach.

No i ostatni taki z uciążliwych skutków ubocznych to poparzenia w okolicach intymnych. Niestety nie udało się tego uniknąć. Pojawiły się dopiero w końcowej fazie 4o tygodniowego naświetlania codziennie, ale po naświetlaniu nie ustępowały jeszcze przez miesiąc. Zasypka dla dzieci na noc i przewiewne ciuszki były grane.

Jednocześnie polecam się uzbroić w książkę i krzyżówki bo na 15 minutowe naświetlanie potrafiłyśmy czekać po 4 godziny. (Fakt, że w Wieliszewie, ale podobno w CO jest podobnie).

Jeśli miałabyś jakieś pytania to pytaj śmiało. Lekarzem nie jestem, ale przechodziłam przez leczenie z moją mamą i może troszkę chociaż będę mogła pomóc.

Jeszcze raz, trzymam za Ciebie kciuki - mocno!

Bardzo się cieszę że jesteście tacy silni. I Ty i ale przede wszystkim Twoja Mama. Sama chciałabym mieć takiego syna, który tak bardzo by się mną opiekował. Jesteś super Bociek. Trzymam za Mamusię kciuki.

Sasinka, nie dręcz się przed wynikami badań. Jak mówiła poprzedniczka, krwawienie nie jest wyznacznikiem długości życia. Moja mama też miała krwawienia a okazało się ze RSM jest w stadium IB. Staraj się nie sugerować tym co wyczytasz w internecie. Ja wiem, że niewiedza jest straszna ale na pewno nikt przez internet nie udzieli Ci informacji bardziej rzetelnych niż wasz lekarz onkolog.
Trzymam kciuki za jak najlepsze wyniki i dalsze leczenie.

Bardzo mi przykro. :cry:

Kochana, przykro mi, ze znow musicie przez to przechodzic. Trzymam za was kciuki no i za jak najmniej skutkow ubocznych. Badzcie silne.

Myślami jestem z wami. Bądź dzielna i postaraj się, żeby babcie nie bolalo.

Bociek, przeczytałam wszytskie wasze posty i cieszę się, że z sytuacji nie rokującej dobrze taka nastąpiła poprawa. Wspaniale, że Twoja mama nie ma dokuczliwych skutków ubocznych co na pewno pomage i jej i Wam znosić leczenie.
Trzymam za Twoją mamę kciuki i życzę wam w reszcie całkowitej remisji choroby.

Kasiasia, dawaj znać jakie wyniki macie. Miejmy nadzieje, że guzki na tarczycy nie złośliwe.

Ssisi, tak bardzo mi przykro... że słowami nie potrafię wyrazić. ::rose::

Ten post jest raczej dla tych, którzy są na etapie zwątpienia. Ja też tam byłam i wiem jak straszne jest to uczucie bezsilności w walce z chorobą.

Mama miała niedawno robione badania kontrolne, USG jamy brzusznej i markery.
USG nie wykazało żadnych zmian a markery wyszły w normie. Marker SCC= 1,1 ng/ml

Jesteśmy obie bardzo szczęśliwe.

Mama jeszcze często się męczy ale wraca sukcesywnie do formy. Sterydy nie wpływają dobrze na cukrzyce i rozchwiały cukier niemiłosiernie ale tu już diabetolog się mamą zajmie.
Niesamowicie się cieszę kiedy spokojnie mogę z mamą porozmawiać o wizytach u lekarzy i 'rak' lub 'onkolog' nie jest w każdym zdaniu podmiotem.

Oczywiście na badania kontrolne co 3 miesiące mama będzie chodzić.

Chyba jedyne co chciałam przekazać to: nie poddawajcie się, nawet kiedy wydaje się, że jest bardzo źle, zawsze jest szansa. Na pewno pozytywne myślenie pomoże i wam i waszym bliskim.

Pozdrawiam i trzymam kciuki za wszystkich walczących.